ناخنک چشم

بوجود آمدن ناخنک چشم معمولاً به عوامل محیطی و جغرافیایی، همچنین عوامل زیستی و ژنتیکی برمی‌گردد. برخی از عوامل کلیدی که می‌تواند به بروز ناخنک چشم منجر شود عبارتند از:

تابش ماوراء بنفش خورشید (UV):

برخورد مداوم با اشعه UV خورشید، به‌ویژه در مناطق با آفتاب فراوان، می‌تواند بافت‌های چشم را تحریک کند و رشد ناخنک چشم را آغاز کند.

عوامل محیطی مانند گرد و غبار و باد:

تماس مکرر با گرد و غبار و تحریکات دیگر محیطی می‌تواند بافت‌های چشم را تحریک کرده و به رشد ناخنک چشم منجر شود.

آلودگی هوا:

افرادی که در مناطق با آلودگی هوا زندگی می‌کنند، ممکن است بیشتر در معرض عوامل تحریک‌کننده قرار بگیرند که باعث بروز ناخنک چشم شود.

عوامل ژنتیکی:

برخی از افراد ممکن است ارثی تمایل به بروز ناخنک چشم داشته باشند و در این صورت، احتمال ابتلا به این بیماری در آنها بیشتر است.

استفاده نادرست از عینک آفتابی یا عدم استفاده از آن:

عدم استفاده از عینک آفتابی یا استفاده از عینک‌های کم‌کیفیت که به اندازه کافی اشعه UV را فیلتر نمی‌کنند، می‌تواند باعث تحریک بافت‌های چشم و رشد ناخنک چشم شود.

ترکیبی از این عوامل می‌تواند منجر به بروز ناخنک چشم شود، ولی معمولاً اشعه UV خورشید و عوامل محیطی مانند گرد و غبار و باد به عنوان عوامل اصلی تحریک کننده برشمرده می‌شوند.

شیوع ناخنک چشم (Pterygium) به وسیله عوامل محیطی و جغرافیایی تحت تأثیر قرار می‌گیرد. این بیماری در مناطقی با شرایط آب و هوایی گرم و خشک و با افتراق بیشتر در میزان تابش UV از خورشید، شیوع بیشتری دارد. بنابراین، مناطقی که دارای آفتاب فراوان هستند و مردم در آنجا به طور مداوم با تابش نور خورشید مواجه هستند، بیشترین شیوع ناخنک چشم را دارند.

عوامل دیگری نیز ممکن است بر شیوع این بیماری تأثیر بگذارند، از جمله:

• تعداد ساعاتی که افراد در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند، به عنوان مثال کشاورزان، صیادان، ورزشکاران و…
• عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده است که برخی از افراد ممکن است ارثی تمایل به بروز ناخنک چشم داشته باشند.
• عوامل محیطی دیگر مانند آلودگی هوا، آب و هوای خشک، غبار، آلودگی هوای داخلی، استفاده از عینک آفتابی و محافظتی مناسب در برابر اشعه UV.

به طور کلی، در مناطقی که شرایط آب و هوایی گرم و خشک و تابش خورشید فراوان است، شیوع ناخنک چشم بیشتر است. این بیماری معمولاً در افراد بالای 30 سال و بیشتر در آنها رخ می‌دهد، اما می‌تواند در هر سنی اتفاق بیفتد.

ناخنک چشم ممکن است در ابتدا بدون علائم و نشانه‌ای خاص ظاهر شود، اما با گذر زمان و رشد بیشتر، علائم و نشانه‌های خاصی ظاهر می‌شود. برخی از علائم و نشانه‌های معمول ناخنک چشم عبارتند از:

ظاهر ناخنک:

این بیماری معمولاً به شکل یک رشته یا یک مثلث کوچک از بافت رنگی ظاهر می‌شود که به سکلرا (پوشش سفید چشم) متصل است. این ناخنک ممکن است از لبه داخلی یا بیرونی چشم شروع شود.

قرمزی و التهاب:

قرمزی و التهاب در ناحیه پیرامونی ناخنک چشم معمولاً به وضوح مشاهده می‌شود.

خارش و سوزش:

بسیاری از افراد با ناخنک چشم احساس خارش و سوزش در ناحیه متأثر می‌کنند.

احساس وجود بدنه خارجی در چشم:

برخی از افراد ممکن است احساس کنند که یک بدنه خارجی در چشم دارند یا احساس داشته باشند که چیزی در چشم آنها قرار گرفته است.

کاهش وضوح دید:

در موارد پیشرفته‌تر، ناخنک چشم می‌تواند به قسمت‌های اصلی دید چشم تأثیر بگذارد و باعث کاهش وضوح دید شود.

درمان ناخنک چشم ممکن است شامل روش‌های مختلفی باشد، که انتخاب درمان مناسب به عواملی مانند اندازه و موقعیت ناخنک، علائم مرتبط، وضعیت عمومی بیمار و ترجیحات فردی بستگی دارد. در زیر، چندین روش درمانی برای ناخنک چشم ذکر شده است:

استفاده از قطره‌ها و کرم‌های چشمی ضد التهاب:

از داروهای ضد التهابی مانند قطره‌ها یا کرم‌های چشمی استفاده می‌شود تا التهاب در ناخنک کاهش یابد و علائم مرتبط با آن مهار شود.

استفاده از عینک آفتابی:

استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV مناسب می‌تواند به کاهش تحریکات محیطی و جلوگیری از پیشرفت ناخنک کمک کند.

استفاده از قطره‌های مرطوب کننده چشم:

استفاده از قطره‌های مرطوب کننده چشم می‌تواند در کاهش خشکی چشم و تسکین علائم مرتبط با ناخنک کمک کند.

جراحی:

در موارد پیشرفته‌تر وقتی که ناخنک چشم باعث مشکلاتی مانند اختلال در دید شده و یا علائم مزاحم بیشتری ایجاد می‌کند، جراحی ممکن است لازم باشد. در جراحی ناخنک چشم، ناخنک از روی سطح چشم برداشته می‌شود و اغلب بافت‌های پوششی دیگری برای جلوگیری از بازگشت آن استفاده می‌شود. این عمل، تا حدودی مشابه عمل آب مروارید و عمل آب سیاه است.

لیزر:

در برخی موارد، جراحی با استفاده از لیزر نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد برای برداشتن ناخنک چشم.

پیشگیری از ناخنک چشم می‌تواند از طریق اقداماتی از جمله محافظت از چشم‌ها در برابر عوامل محیطی آسیب‌زا و انجام تغییراتی در رفتارهای روزمره صورت گیرد. در زیر، تعدادی از راهکارهای پیشگیری از ناخنک چشم ذکر شده است:

استفاده از عینک آفتابی:

هنگامی که در معرض نور خورشید هستید، استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV مناسب می‌تواند از تحریکات مضر نور خورشید جلوگیری کند و به کاهش خطر بروز ناخنک چشم کمک کند.

محافظت در مقابل گرد و غبار و باد:

در محیط‌های پر گرد و غبار و یا در مواجهه با باد، استفاده از عینک محافظ یا عینک استاندارد می‌تواند از تحریکات محیطی ورودی به چشم‌ها جلوگیری کند.

استفاده از قطره‌های مرطوب کننده چشم:

استفاده از قطره‌های مرطوب کننده چشم می‌تواند به حفظ رطوبت چشم‌ها و کاهش خشکی آنها کمک کند که می‌تواند از بروز ناخنک چشم جلوگیری کند.

اجتناب از دود و آلودگی هوا:

تلاش برای اجتناب از مواجهه با دود سیگار، دودی از آشپزخانه، آلودگی هوا و عوامل دیگری که می‌توانند به التهاب چشم منجر شوند، می‌تواند به کاهش خطر بروز ناخنک چشم کمک کند.

بازدید منظم از پزشک چشم‌پزشک:

انجام بازدیدهای منظم از پزشک چشم‌پزشک می‌تواند از زودتر تشخیص و درمان هرگونه مشکلی که ممکن است منجر به ناخنک چشم شود، کمک کند.

تغذیه سالم:

تغذیه مناسب و متنوع که حاوی مقادیر مناسبی از ویتامین‌ها و مواد مغذی است می‌تواند به سلامت چشم‌ها کمک کند و خطرات بروز برخی بیماری‌های چشمی را کاهش دهد.